Agzı bozuklara karşı gelelim

                                          Attila İLHAN ( 1925-2005)

                                          BEN SANA MECBURUM

                                      Ben sana mecburum bilemezsin
                                      Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
                                      Büyüdükçe büyüyor gözlerin
                                      Ben sana mecburum bilemezsin
                                      İçimi seninle ısıtıyorum

                                      Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
                                      Bu şehir o eski İstanbul mudur?
                                      Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
                                      Sokak lambaları birden yanıyor
                                      Kaldırımlarda yağmur kokusu
                                      Ben sana mecburum sen yoksun

                                      Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
                                      İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
                                      Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
                                      Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
                                      Birkaç hayat çıkarır yaşamasından
                                      Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
                                      Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

                                      Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
                                      Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor
                                      Durup köşe başında deliksiz dinlesem
                                      Sana kullanılmamış bir gök getirsem
                                      Haftalar ellerimde ufalanıyor
                                      Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
                                      Ben sana mecburum sen yoksun

                                      Belki Haziranda mavi benekli çocuksun
                                     Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
                                     Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
                                     Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
                                     Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
                                     Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
                                     Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

                                     Ne vakit bir yaşamak düşünsem
                                    Bu kurtlar sofrasında belki zor
                                    Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
                                    Ne vakit bir yaşamak düşünsem
                                    Sus deyip adınla başlıyorum
                                    İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
                                    Hayır başka türlü olmayacak
                                    Ben sana mecburum bilemezsin..