Agzı bozuklara karşı gelelim

20 Ocak 1959'da doğmuş olan ben, bugün bir yaş daha aldım.Umarım Yüce Allah, ileride dostlarımla daha nice yaşlar kısmet eder.Bu günün bahanesi ile, gelin o güzel şiiri bir kez daha yudumlayalım...,

Allah herkese Sağlıklı,Huzurlu,Mutlu,Başarı dolu bir ömür versin.


OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİ

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünüyorsunuz;
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim:
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? Ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar.
N'eylesin ölüm herkezin başında.
Uyudun uyanamadın olacak
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak.
Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı

Bunca zaman sonra, zor bir konuda zor bir yazı, hem de hakkında binlerce defa yazılmış bir konu ama ne yapayım ki, içimden geldi..Belki, benim de yuvamda bir dişi kuş yok, o yüzdendir...

Sevgili dostlarımın bloglarında,nefis yemek tariflerini okuyorum,nasıl göz nuru döktüklerini görüyorum,o tarifler ve el emeklerinin yuvalarına nasıl yansıdığını biliyorum ve en azından tahmin ediyorum,içim gidiyor.Bu belki biraz kişisel bir yazı oldu ama ne yapayım ki,insan bazen böyle duygularını da paylaşmak istiyor.

Tüm dostlara sevgi ve saygılar