Bu Sabah; belki de doğanın yarattığı en güzel arkadaşlardan bir kısmı ile
birlikte çay içtim.Sabah martılar, evin önünden geçen balıkçı motorlarının
üzerinde sürekli dönüp duruyorlardı.Bende denize simit parçalarından
fırlattım-ki eskiden İstanbul'da Şehir Hatları işletme gemilerinden yapardık
bunu.
Öylesine ki;ben çayımı yudumlama çabasında iken,onlar da sanki karşımda
simit kapmak için bir tür bale yapıyorlardı. Resimlerini çekemedim üzgünüm
ama bir dahaki sefere, umuyorum ki bu fırsat doğacak.
2 yorum:
Çocukken bizim bir martımız vardı. Ne zaman balığa çıksak gelir kayığımıza konardı. Ondan başka hiçbir martı kayığımıza 3 - 4 metreden fazla yaklaşmazdı. Babam da ne olursa olsun ilk avladığı balığı ona verirdi. O da balığını alır gider ve açgözlülük yapmaz o gün bir daha gelmezdi.
O kadar çok seviyorum ki hepsini, dost martımızı da bu yaşıma geldim ve hala anıyorum.
Ne güzel bir anı bu böyle!!
Bir kez daha anladım ki,hayvan dostlar
insanlardan daha da vefalılar..
Köpeğim bile,küçük bir yavruyu evlat
edindi,tutmuş bana getirdi,
bende kabul ettim elbette.
Hemen arkasından sevgili köpeğim
gelip başını dizime yaslamaz mı? Gelin de gözleriniz yaşlanmadan dayanın bakalım.??
Yorum Gönder